Arada bir de olsa hayatı sorguladığınız oluyor mu? Sanki her şey bize karşı olarak yapılmış gibi geliyor değil mi? Aslında durum öyle değil ama şuan bu durum üzerinden bir konuya değinmek istiyorum.

Bizlere iyi gelen insanlar sanki özellikle oluyor gibi kilometrelerce uzakta oluyorlar. Birlikte büyüdüğümüz, okul arkadaşımız gün geliyor ya evlenip gidince ya da başka bir şekilde çekip gidiyor. Belki de giden taraf biz oluyoruz bilemeyiz. Hani derler ya gözden ırak olan gönülden de ırak olurmuş. Ama bunun devamında Mevlana ne de güzel belirtmiş. “Gönüle giren gözden ırak olsa ne olur?”

Bir insan, bir insanın gönlüne tamamen taht kurabildiyse eğer, mesafeleri geçtim hiç bir şekilde o kişiyi oradan çıkartamazlar. Arkasından kötü konuşulsa bile o kişiyi gerçekten tanıyorsa bir insan hem konuşturmaz o kişileri, hem de inanmaz hiç kimsenin dediğine.

Böyle insanlar yüreğinize iyi gelir. Allah’ın verdiği bir hediyedir sanki. Konuşmadan aradan uzun zaman geçse bile aranızdaki bağ hep yan yanaymış gibi hiç değişmez. Sizi yormazlar. Şöyle bir kafanızı kaldırıp bakın çevrenize. Sizi gülümseten, her halinizde kabul eden, ne karar alırsanız alın yanınızda duran bir dostunuz var mı? Eğer var ise o kişiyi asla kaybetmeyin…