Ne kaldı bayrama şunun şurasında? Hepimizin içinde bir burukluk! Hiç kimse ailesinin yanına gidemeyecek. En azından bayramı ailesiyle geçirecek olanlar daha şanslı. Umarım o anın kıymetini bilirler. Korona virüsü nedeniyle tüm insanlar fazlasıyla bunaldı. Bir umut baktılar bayrama kadar her şey düzelsin de gidelim sevdiklerimizin yanına diye. Ama maalesef ki bitmedi. Ve herkes bayramı olduğu memlekette, aileden, sevdiklerinden uzakta, evinde geçirmek zorunda…
Elbette ki kimse bu durumun böyle olmasını istemezdi. Ama bu da en azından Kurban Bayramı’na çıkabilmemiz için bir umut değil midir? Umut biterse yaşam gerçekten biter mi? 11 Mart’tan bu yana gün geldi vaka sayıları arttı, gün geldi geriledi. Hepimiz bakanın ağzından çıkacak tek bir söze bakıyoruz aslında. “Her şey iyiye gidiyor, kontrol altına aldık” dese… Şimdi verilen verilere göre gidiş o yönde. Temennimiz bir an önce normal hayatımıza geri dönmek. Meğer ne çok severmişiz o sürekli şikayet ettiğimiz hayatımızı. En azından belki de vürüsün bizlere öğrettiği bir ders olacak bu sınavın sonunda. O da “ŞÜKÜR ETMEK.”