Önceden yaptığımız bazı hatalar vardır. Ama hepsini geri döndürme şansımız elbet var. “Özür dilerim” kelimesini pek kullanmamak gerekse de mecbur kaldığımızda kullanmak zorundayız. İşte hataların geri dönüşü o meşhur cümle: ÖZÜR DİLERİM!

Geçmişte kalmış küskünlükler geliyor aklıma bugün. Kırıldığım onca insan var. Belki de herkesi kendim gibi zannedip insanlık kesemi fazla açmış olabilirim. Her şeye rağmen seve seve yaptım bunu. İnsanlar ya gerçekten karşılığını verdi ya da bu durumu suiistimal ettiler.

Herkes ne kadar çok konuşuyor değil mi? Allah çene vermiş gerisini koyuvermiş! Herkes kendine göre haklı, herkes herkesten üstün. Özür muhabbetinde de insanlar savunduklarının onda birini gösteriş olsun diye yapıyorlar. Hatalı biri var karşında geçiyor karşına altı üstü senden özür dileyecek ama bir sürü boş laf ondan önce havada uçuşuyor. Almış başını alışkanlık gidiyor.

Eğer hislerimiz olmasaydı yanlışları bilmezdik. Eğer düşüncelerimiz olmasaydı hatalarımızdan ders alamazdık. Bile bile yanlışı seçmiş olabiliriz. İnsan herkesi kandırabilir en başta da kendisini.

Anlaşıldığı gibi bu hayatta fazla kırıldım. Ama hiç bir zaman küsmedim. Her insan hayatında bir kez de olsa tabiri yerindeyse kazık yemiştir. Bunun karşılığında intikam duygusuna kapılmış olanlar da var. İşte o duygu gün gelir tüm hayatını mahvedebilir. Ben kapılmadım. Biliyordum ki doğrudan yana olduğum sürece kim ne yaparsa yapsın iyilik benden yana olacaktı.

İçime attım belki de bunca zaman bana yapılanları. Yine kimseye küsmedim. Küsseydim hayata küserdim. Bunları düşündükçe hep şüphe duydum kendimden. Doğru olan ben miydim, yoksa benim gözümden yanlış yapan insanlar mı?