Eskiyi özlemedik mi? Hep eskiden bahsederken baya bir eskilerden bahsederdik. Geçmiş zamanın kıymetini bilememekten yakınırdık. Çocukluğumuzda akşam ezanı saatine kadar sokakta oynamayı özlerdik. Eskideki güven duygusunu özlerdik. Elbette ki yine özlüyoruz. Ama şuan ki zamanda özlediğimiz çok yakın geçmiş bir eskimiz var. Neredeyse tam bir sene öncesi…

Bu yılın mart ayında ülkemize gelen korona virüs sağolsun hepimizin hayat düzenini bir anda değiştirdi. Alışkın olduğumuz yaşamdan bambaşka bir güne uyandık bir gün. Evlere kapandık. Yüzümüze maske taktık. Dezenfektansız gezemez hale geldik. Çok fazla korkuyla yaşar olduk. Kim bilirdi ki bir yıl boyunca evlerde kapalı kalacağımızı..?

Ailemizle her zaman vakit geçirmeyi severdik. Fakat dışarıda da bir hayatımız vardı. Arkadaşlarımız, dostlarımız… Şimdi bir tanesini görmek için kırk takla atıyoruz. Herhangi bir kafeye gidip oturma şansımız. Daha ne kadar sürecek peki bu illet? Kimse bilemiyor değil mi? Eski yaşama dönebilir miyiz bilmiyorum. Ama en azından rahat bir nefes alma peşinde herkes. En azından maskelerden kurtulmak, sevdiklerimizle olmak istiyoruz.

Tüm ümidimiz bir an önce bitmesinden yana… Özlediğimiz hayata bir an önce kavuşma dileğiyle…