Bu aralar evde zaman geçirdikçe çocuklarla değişik konular üstünde de çalışmaya başladık. Hatta kendimizi aşıp deneyler bile yapmaya başladık. Çocuk bu içi fıkır fıkır kanı kaynıyor. Evde tutmak çok zor. Evet uzaktan eğitim devam ediyor canlı dersler yapıyoruz Eba’ya yüklenen ödevleri bitiriyoruz fakat bunlar onları evde tutmak için yeterli değil. Kendileri bile sorgulamaya başladılar. Nereye kadar ders yapacağız. Sıkılmalarını engellemek için deyim yerindeyse tam bir şaklaban olmaya başladım. Çarşamba gününü bekliyorlar dışarı çıkmak için ama bunun için de her gün fikir değiştiriyorlar. Dışarısını hala tehlikeli görüyorlar. Bu kadar evde durduk biraz daha mı dursak her şey bitince çıkarız diyorlar. Bir bakmışsın bir saat sonra fikirleri değişmiş en azından biraz çıkarız bir tur atar eve geliriz diyorlar. Bu arada eski oyuncakları yapmaya başladım onlara. Bir tahta ve bir avuç çivi. Çocukluğumuzun oyunlarından artık bir de kale yaptık mı tamamdır. En azından bir iki gün daha bizi oyalar sonra yeni bir oyun buluruz. Boncuklar ve pullarla resimler yaptık. Yağlıboya ve suluboyalarla resimler yaptık. Artık resimleri asacak yer de bulamaz olduk işin şakası. Ama bir arada olmanın önemini de kavramış oluyorlar. Hiç dışarı çıkmadan da sadece balkona çıkarak ta hava alabileceklerini ve birlikte geçirilen zamanın ne kadar önemli olduğunu anlamış oluyorlar. En güzel tarafı da okunacak kitaplar bitmeye başladığında yaşanıyor. Yeni kitap siparişi vermek için internetin başına geçtiler mi kendimi görüyorum onlarda. Nasıl heyecanla kitap seçiyorlar. Ve bir de tabi verdiğimiz siparişin kargo süreci. O bile zaman geçirmek için eğlenceli geliyor onlara. Kapı her çaldığında kitaplarının geldiği heyecanı sarıyor çocuklarımı. Umarım herkes evinde kıymetli zaman geçirebiliyordur. Bizim her anımız çok güzel geçiyor.