Bazı insanlar hayatımıza sonradan girer. Ailemizin bir parçası olmadığı halde ailemiz gibi olurlar. Sen üzgün olduğunda söylemesen, belli etmemeye çalışsan bile, hayatında bunu anlayan biri varsa çok şanslısın!

Birini anlamak masraflı iştir. Emek, gayret, samimiyet ister. Yanlış anlamak çok basittir. Biraz kötü niyet, biraz da cahiliyet kâfidir. Herkesin arkadaşı var değil mi? Tek başımıza bu hayatı sürdüremeyiz. Ama arkadaştan öte kardeş, dost gibi olan insanlar en önemlileri.

Sen leb demeden leblebiyi anlayan, bir şey istemeden gözleriyle derdini anlatabilen. Örnekler böyle böyle uzar da gider.

Herkese nasip olmaz bir kardeşten öte insana sahip olmak. Çünkü o insan dosttan bile bir tık ileridedir. Her zor anında yanında, başın sıkıştığında aradığın, yardım umduğu ilk kişidir. Kısacık ömrümüzde kendi hayatımızın parçası yaptığımız en iyi insandır o.
Bu satırları okurken hemen aklınızda bir isim belirdi değil mi? Belirmediyse de bir düşünün. Mutlaka biri vardır. Eğer yine de bir cevap bulamıyorsanız kendini bir sorgulayın. Kardeşten öte biri yoksa hayatınızda çok şeyler kaçırıyorsunuz demektir.
Benim bu yazıyı yazma amacım 2 gün üst üste aynı olaylarla karşılaşmış olmam. Yukarıda yazdığım ilk cümleyi çok değerli ablam dün sabah dile getirdi. Çünkü ondan bir önceki gün laf arasında çikolata olsa da yesek demişti. Ve yanımızda olan arkadaşta ertesi gün bir sürü çikolata alıp gelmişti.
Mutluluk bu kadar basit işte. Bazı insanlar hayatımızda tek bir lafıyla bile yüzümüzü güldürebilir.
Her zaman bir çıkış yolunuzun olduğunu bilmenin güveniyle yaşarsınız. Başınıza gelen en kötü şeyleri bile anlatabileceğiniz bir insan vardır. Kardeşten öte olmasının bir sebebi de aynı evde yaşamıyor oluşunuzdur.