Her yerde 23 Nisan’la ilgili yazılar var biliyorum ama ben de yazdım. Niye olmasın ki 23 Nisan bu hele ki bu sene bir de 100. Yılını kutluyorken. Bizden daha güzel daha şanslı bir ülke var bu durumda. Her çocuğa şeker, oyuncak, kitap, kıyafet hediye edilebilir. Ama çocuklara bayram hediye etmek sadece bizim ülkemizde var. Ne kadar da şanslıyız ki dünyada hiçbir çocuğun bayramı yokken bizim bir çocuk bayramımız var. Eskiden yabancı ülkelerden çocuklar gelir misafir olarak seçilen evlerde kalırlardı. Benim çocukluğumda stadyumlarda sabah erken saatlerde başlardı tören hazırlıkları. Çok güzel geçerdi. Yavrukurtlar, izciler, bandocular, folklor ekipleri… Herkesin ailesi gelirdi izlemeye. O kadar kalabalık olurdu ki stadyum aileleri bulmakta zorlanırdık. Şimdiler de okul bahçelerinde kutlanmaya başlandı. Bu sene o da yok. Evden kutlayacağız. Çocuklarıma bugünün önemini anlatmak adına birkaç gündür neler yapabiliriz evden diye araştırmalar yapıyorum. Sınıfları süsledikleri gibi biz de evimizi süsleyeceğiz. Folklor oynayacaklardı. Yine erken saatte kalkıp müziği açıp folklor oynamasını evde sağlayacağım. Evdeyiz diye bugünü kutlamamazlık yapamayız. Okulda yaptıklarını evde uygulamaya çalışacağım her ne kadar öğretmenleri gibi olmasa da en azından mutlu olmalarını sağlayabilirim. Bugün çocuklarımın günü ve her 23 Nisan’da ben de kendimi ödüllendiririm. Sonuçta ben de hala içinde bir çocuk ruhu taşıyan birisiyim.