Ütopya….

Enflasyon, fiyatların genel düzeyinin sürekli bir artış göstermesidir. Örneğin; aylık enflasyonun %5 olması, fiyatların genel düzeyinin önceki aya göre %5 arttığını gösterir. Enflasyon düştüğünde ise fiyatlar daha az artar, insanların alım güçlerinin daha az azalması da istikrar ve refahı sağlar.

Düşük enflasyon ya da deflasyon(fiyatların sürekli düşmesi) tüketiciler tarafından bir süreliğine hoş karşılanabilir, ne de olsa market sepetleri daha ucuza dolacaktır. Fakat enflasyonun uzun süre çok düşük olması bazı şeylerin yolunda gitmediği anlamına da gelebiliyor.

İstihdam ve ücret artışı, talep yönüyle oluşan enflasyonla ilişkilendirilen en önemli ekonomik değişkendir. Yani bir ülkede istihdam arttıkça ücretler yükselir ve bu da tüketim harcamalarını artırır. Artan talep sonucunda da mal ve hizmetlerin fiyatı artar.Ancak arzu edilen istihdam artışı yakalanamadığında enflasyon yaratacak bir ücret baskısı da oluşmaz. Tüketim harcamaları yükselmediği takdirde şirketler yeni yatırım kararlarını gözden geçirir ve bu da istihdam artışının önünde engel oluşturur.

Ücretler düşük kaldığı için tüketim olmaz, tüketim olmadığı için mal fiyatları yükselmez, şirketler yatırım yapıp işe alım yapmaz, bu yüzden istihdam artışı sağlanamaz ve ücretler de yükselmez. Bütün bunlar da sarmalı başa döndürür.Yüksek enflasyon ve yüksek faiz, bunların ileride daha da yükseleceği beklentisi yaratarak talebi artıran ve dolayısıyla enflasyonu da faizi de yükselten bir ortama yol açıyor. Sıfır dolayında bir enflasyon ve faiz ise bu durumun devam edeceği beklentisi yaratarak insanların harcama yapmasını, talebin artmasını ve dolayısıyla ekonominin büyümesini engelliyor.