Bir bayramı daha geride bıraktık. Bayram geldi mi nasıl geçti kaç gündü bunların hiçbirini anlamadık. Bayram bayram tadında değildi zaten. Hiçbir kimseyi ziyaret edemeden, el öpmeden geçen buruk bir bayramdı. Diğer adı şeker bayramı ama çocuklar bu bayram şeker bile toplayamadı.

Tabi ki vakaların azalması için uygulanan kısıtlamalara bir şey dediğimiz yok. Sağlığımız ve geleceğimiz için yapılan bu kısıtlamaların önemini biliyoruz. Sitem ettiğimiz belki de bugünlerin yaşanmadan geçip gitmesi olduğundan. Geri getiremeyeceğimiz zaman bir virüs uğruna yok olup gidiyor. Tatlılarımızı çikolatalarımızı evimizde kimseyle paylaşamadan kendi kendimize yediğimizden üzgünüz. Büyüklerimiz hep beklediler. Çocuklar sıkıntıdan artık ne yapacaklarını bilemez oldular. Bir de haberlerde turistlerin rahatça gezebildiğini görünce üzüntüleri bir kat daha arttı. Normalleşme sürecine başladığımızı bugünlerde hazirana kadar her şey yine eski şekilde olacak. Bir çok mekan kapalı. Okullar zaten yine uzaktan eğitime devam edecek. Zaten öyleydi böyleydi derken yaz tatiline de ne kaldı ki? Yakında karne alma zamanı geleceğinden bu yıl da bu şekilde bitmiş olacak. Küçük esnaf yok olmaya yüz tutmuşken çocuklarımız da eğitimden bir hayli geri kalmış olacak. Bu süreç bittiğinde elimizde geriye neler kalmış olacak? Özlemler, hasretler yitip giden yakınlarımız… İşsiz kalanlar… Okuldan uzak kalan öğrenciler ve öğretmenler… İş yerlerini kapatmak zorunda kalanlar… Bunları sıralarsak daha çok üç nokta kullanmamız gerekir. Bir an önce bugünler geçsin ve geleceğimize bakalım. Neler kaybettiklerimizin yanında neler kazanmamız gerektiğine odaklanalım. Sağlıklı günlere.