Savaşların mağduru  her zaman çocuklar oluyor.Büyüklerin yaptığı hataların cezasını onlar çekiyor.Bir karış toprak uğruna binlerce çocuk ölüyor.
Çocuklar ölmesin,ne olur onlar üşümesinler…İçler acısı bir durum ne yazık ki.Bu kış kıyamet günlerinde çocuklar üşüyor.Yalın ayak,sırılsıklam.Asla onların suçu yok.Bu dünyaya gelmek de onların kararı değildi. Anneleri,babaları nereye giderse gitsin, ne yaşarsa yaşasın onlar da yaşamak zorundalar.Mini minnacık bebeklerin,masum yavruların ellerinde değil ne yazık ki…
Binlerce mülteci Avrupa yolunda.Ana Haber Bültenlerinde her gün izliyoruz.Yüreğimiz dayanmıyor.Sınırı sağ salim geçebilmek için ellerinden geleni yapıyorlar.Yaşamak ve yaşatmak için çırpınıyorlar…
Dünya üzerinde,barış içinde yaşamayı haketmiyor muyuz?Yüzyıllardan bu yana  insanlık hep kavga halinde.Sığamıyoruz şu  koskocaman dünyaya.Mevta olduğumuzda;küçük bir mezara istesekte istemesekte sığacağız.Bununla ilgili;
Allah Teala birgün meleklere bir haber veriyor.
Yeryüzünde bir halife yaratacağım…(Bakara 30)diyor.
Melekler bu duruma çok şaşırıyorlar. Allah’ım biz seni sürekli tesbih ediyoruz.Senin istediklerini yapıyoruz.Dünyada kan dökecek ve fitne çıkaracak birini mi yaratacaksın,diyorlar.
Allah,cevap veriyor meleklerine.
Şüphe yok ki ben sizin bilmediklerinizi bilirim.(Bakara 30)
Melekler gerçekten çok haklılarmış.Aslında burada şunu da sorgulamalıyız.Allah’ın bizi yaratırken bizden ümidini kesmediğini, bizi yaratılmışların en şereflisi olarak yarattığını da…
Ne hale geldik bilmiyorum.İnsanoğlu kendi toprakları yetmiyormuş gibi bir de  başka ülkelerin topraklarına göz dikmeyi bir marifet sayıyor.Şan,şöhret sahibi,en güçlü devlet mi olacağız.Külahıma anlat, deriz ya!Açgözlülük…
Başka hiçbir şey değil.Bu kadar toprağı nereye götüreceksek…Çocuklar üşümesin.Onlar üşüyünce yürekler de üşüyor.Bu insanlık dramına bir son verilsin.Ne olur insanlık ölmesin…