Öyle oluyor mu cidden? Bir şeyleri takmadan yaşayabiliyor mu insan? Boşveeeerrr bu günlerde geçecek diyen onca insan var ki.. Peki neye dayanarak söylüyorlar bunları? Neyin güvencesine sığınıyorlar merak ediyorum. Geçmezse de ölür gideriz kafasındalar.

Evet ölüm denen gerçekle her zaman yüzyüzeyiz. Peki yok mu sizin bir aileniz, arkanızdan ağlayacak bir tek insan? Ben gidersem şu kişi çok üzülür diye dert ettiğiniz tek bir kimse olmadığı için mi bu boşvermişlik? Hadi bunu da bu şekilde düşünüyorsunuz diyelim. Nereden biliyorsunuz kimsenin arkanıdan üzülmeyeceğini. Tertemiz, çok mutlu bir hayat yaşamadığımız doğru. Herkesin de acısı kendine kadar.

Sağlıkçı birini düşünün. Hastanede o risk altında kendi canını hiçe sayarak başkalarının canını kurtarıyor. Belki de hiç ölüm korkusu yok içinde. Ben görevimi yapayım, insanlar iyileşsin bana ne olacaksa olsun diye düşünüyorlar. O kahramanlar böyle düşünürken, bizlerin dünyayı boşvermesi neden? Şöyle de bir gerçek var ki, o kahramanların bir ailesi var. Evde bekleyen anne babaları, eşleri, çocukları… Geceleri doğru düzgün uyku uyuyorlar mı zannediyorsunuz?

İşte bu insanlar sizler gibi boşveremiyor dünyayı. Son nefesimizi verene kadar devam eden bir hayat var. Bizler de bu hayata iyi veya kötü ayak uydurmak zorundayız. Bazı insanlar için dünya öyle kolay boşverilmiyor maalesef…