Nöbetçi Eczaneler
Bunu nasıl yapacağız?Hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için, yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalışacağız.Bunu şöyle özetleyecek olursak;yarın öleceğini düşünen insan dünyanın bütün işlerinden elini eteğini çeker.Kendisini tamamen dünya hayatından soyutlar.Hiç ölmeyeceğini düşünen insanlar ise sonsuza kadar dünyada yaşayacaklarını düşündükleri için ahiretlerini düşünmezler.
İslam dini çok güzel bir din, düşünen ve yaşayan için elbette.Zor olan hiçbir şey yok.Zorlama da yok.İşte bu noktada; İslam dünya ile ahiret arasında bir denge kuruyor.Hristyanlığı tam anlamıyla yaşayan papazlar ,rahip ve rahibeler elden etekten düşüp dünya hayatını geri plana atıp ruhbanlığı ön plana çıkarıyorlar.Peki ya Yahudiler;hiç ölmeyecekmiş gibi dünyayı ele geçirmekten,zekalarını bu yönde kullanmaktan geri kalmıyorlar.İslamiyet böyle değil,bizlere hem dünya için hem de ahiret için çalışmamızı tavsiye ediyor.
Mevlana hazretlerinin hocası Şems-i Tebrizi bir gün Mevlana’yı yanına çağırıyor ve ona diyor ki:Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen hiç ol!Menzilin yokluk olsun.Bir insanın çömlekten farkı olmamalı.Nasıl ki çömleği tutan dışındaki biçim değil,içindeki boşluk ise, insanı ayakta tutan benlik zannı değil,hiçlik bilincidir.Hiçlik bir yokoluş değil,aksine varoluştur.Kendi küllerinden tekrar doğmaktır.
Efendimiz bir gün sahabe efendilerimizle sohbet ederken;ebedi yaşayacakmış gibi dünya için,yarın ölecekmiş gibi de ahiret için çalışınız “diyor.Bazı sahabe efendilerimiz bunu kendilerine göre değerlendirip,dünyayı tamamen terk edip,ahiret için çalışmayı planlıyorlar.Bazısı gece uyumayıp sürekli namaz kılacağını,bazısı sürekli oruç tutacağını,bazısı da hiç evlenmeyeceğini söylüyor.Bunu duyan efendimiz böyle düşünen ve hayatına geçirmeyi planlayanları azarlıyor ve onlara şöyle diyor: “Allah’a yemin ederim ki ,ben Allah’tan sizin korktuğunuzdan daha çok korkarım,daha çok sakınırım. Fakat bazen oruç tutar,bazen tutmam,namaz kılarım,uyku da uyurum,kadınlarla evlenirim de,kim benim sünnetimi terk ederse,o benden değildir.
Bu dünyaya çok tamah etmemeli,ahiret için de azığımızı toplayabildiğimiz kadar toplamalıyız.Elimizden gelen neyse onu yapmaya çalışmalıyız.
Dünyada her insanın kendisine bahşedilmiş bir rızkı, bir nasibi var.Hiç kimsenin başkalarının hakkını gasp etmesine gerek bile yok aslında.Düşünen için…
Mehmet Akif’in çok güzel bir şiiri var;
Çalış dedikçe Şeriat,çalışmadın durdun.
Onun hesabına birçok hurafe uydurdun!
Sonunda bir de tevekkül sokuşturup araya
Zavallı dini çevirdin onunla maskaraya…
Sevgiyle kalın…
Bunu nasıl yapacağız?Hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için, yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalışacağız.Bunu şöyle özetleyecek olursak;yarın öleceğini düşünen insan dünyanın bütün işlerinden elini eteğini çeker.Kendisini tamamen dünya hayatından soyutlar.Hiç ölmeyeceğini düşünen insanlar ise sonsuza kadar dünyada yaşayacaklarını düşündükleri için ahiretlerini düşünmezler.
İslam dini çok güzel bir din, düşünen ve yaşayan için elbette.Zor olan hiçbir şey yok.Zorlama da yok.İşte bu noktada; İslam dünya ile ahiret arasında bir denge kuruyor.Hristyanlığı tam anlamıyla yaşayan papazlar ,rahip ve rahibeler elden etekten düşüp dünya hayatını geri plana atıp ruhbanlığı ön plana çıkarıyorlar.Peki ya Yahudiler;hiç ölmeyecekmiş gibi dünyayı ele geçirmekten,zekalarını bu yönde kullanmaktan geri kalmıyorlar.İslamiyet böyle değil,bizlere hem dünya için hem de ahiret için çalışmamızı tavsiye ediyor.
Mevlana hazretlerinin hocası Şems-i Tebrizi bir gün Mevlana’yı yanına çağırıyor ve ona diyor ki:Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen hiç ol!Menzilin yokluk olsun.Bir insanın çömlekten farkı olmamalı.Nasıl ki çömleği tutan dışındaki biçim değil,içindeki boşluk ise, insanı ayakta tutan benlik zannı değil,hiçlik bilincidir.Hiçlik bir yokoluş değil,aksine varoluştur.Kendi küllerinden tekrar doğmaktır.
Efendimiz bir gün sahabe efendilerimizle sohbet ederken;ebedi yaşayacakmış gibi dünya için,yarın ölecekmiş gibi de ahiret için çalışınız “diyor.Bazı sahabe efendilerimiz bunu kendilerine göre değerlendirip,dünyayı tamamen terk edip,ahiret için çalışmayı planlıyorlar.Bazısı gece uyumayıp sürekli namaz kılacağını,bazısı sürekli oruç tutacağını,bazısı da hiç evlenmeyeceğini söylüyor.Bunu duyan efendimiz böyle düşünen ve hayatına geçirmeyi planlayanları azarlıyor ve onlara şöyle diyor: “Allah’a yemin ederim ki ,ben Allah’tan sizin korktuğunuzdan daha çok korkarım,daha çok sakınırım. Fakat bazen oruç tutar,bazen tutmam,namaz kılarım,uyku da uyurum,kadınlarla evlenirim de,kim benim sünnetimi terk ederse,o benden değildir.
Bu dünyaya çok tamah etmemeli,ahiret için de azığımızı toplayabildiğimiz kadar toplamalıyız.Elimizden gelen neyse onu yapmaya çalışmalıyız.
Dünyada her insanın kendisine bahşedilmiş bir rızkı, bir nasibi var.Hiç kimsenin başkalarının hakkını gasp etmesine gerek bile yok aslında.Düşünen için…
Mehmet Akif’in çok güzel bir şiiri var;
Çalış dedikçe Şeriat,çalışmadın durdun.
Onun hesabına birçok hurafe uydurdun!
Sonunda bir de tevekkül sokuşturup araya
Zavallı dini çevirdin onunla maskaraya…
Sevgiyle kalın…
YORUMLAR