Bu hafta sonu da geçen hafta olduğu gibi sokağa çıkma yasağı uygulandı. Yapılan uygulamalara sonuna kadar biat etsek ki mecburi evden çıkmalar hariç bu süreç biraz daha erken bitecek. O kadar çok kişi evden çalışmaya başladı ki. İşe giden insanlarımız elbette ki kendilerine son derece dikkat ediyorlardır. Bu hafta sonu da yine fırınlarımız açık. Geçen hafta evlere kadar ekmekler hep dağıtıldı. Su firmaları açık. Tıbbi malzeme üreten yerler ve eczaneler açık. Her zaman olduğu gibi Ptt açık. Ve daha bu kısa yazıya sığdıramayacağım kadar birçok yer açık. Bizler bir aksilikle karşılaşmayalım ve yaşantımızla ilgili sıkıntıya düşmeyelim diye yine birçok kişi işinin başında. Yaşlılarımız zaten evde. Altmış beş yaş üstüne sokağa çıkma yasağı gelmeden önce bizim evimizdeki büyüklerimiz dışarıya hiç çıkmadı. Neredeyse bir buçuk ay oluyor annemler evde durmaya başlayalı. Hiç mi sıkılmadılar dersiniz hiç duymadık ağızlarından kötü bir söz. Sadece bizlere işlerine gidenlere dua ediyorlar. Yaşlılarımız bile haber bağımlısı olup çıktılar. Akşam haberleri başlayınca hepimizde bir sessizlik olmaya başlıyor çünkü biliyoruz ki birazdan salgının verileri açıklanacak. İyileşen sayısı elbette çok önemli ama vefat eden sayısıyla sessiz olan ev tamamen mutsuz bir eve dönüşüyor. Artık ne yediğimiz yemeğin ne içtiğimiz kahvenin hiçbirisinin tadı yok. Yaptığımız bütün işler monotonlaştı. Ne çok özler olduk eskiyi. En azından balkona çıkabiliyoruz hava alıyoruz ve kuşların sesini dinliyoruz yine de şükretmeyi biliyoruz. Bugünler de geçecek. Bekliyoruz her şey geçti eskiye dönebiliriz artık denmesini…