Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde… Diye başlayan hikayelerimiz son bulmuş. Veya düşünsenize… Bundan seneler sonra bizler küçüklerimize böyle başlayan bir hikaye anlatıyoruz. Ya da onlar hikaye olduğunu düşünecekler. Bir yıl vardı diyeceğiz… 2020 yılı. O yılda insanların başına gelmeyen olay kalmadı. Defalarca canımız yandı, içimiz parlaçalandı, korkarak yaşamaya başladık diye anlatacağız.

Peki hangi çocuk inanacak buna? Sallıyor demeyecekler mi bizler için? Yaşayan bilir sadece ne yaşadığını değil mi? Tabi ki de 2020 senesini suçlamıyorum bunca felaket başımıza geldiği için. Bu olayların hepsi başka bir yılda da olabilirdi. Fakat bu yıla denk geldi ne yapalım… İşte şimdi bitip gidiyor. Sayılı günler kaldı geriye. Umarız ki bir sonraki yılımızda her türlü felaketten arınmış olarak yaşarız. Çünkü artık insanoğlunun gerçekten umudu falan kalmadı. Sadece daha kötü ne olabilir diye bekliyoruz o kadar.

Peki hiç dini açıdan baktınız mı olaylara? Ya bütün bunlar bizlerin ders alması için başımıza geliyorsa. Sonuçta her olaydan ders çıkarmamız gerekmez mi? Kimseyi suçladığım yok bendeki yalnızca varsayım. Ama yalan da yok! İnsanlar son zamanlarda fazlasıyla yoldan çıktı. Cinayetler, tacizler ve daha bir çoğu… Tek bir fark kurunun yanında yaş da yanıyor.

Tek bir umudumuz var. O da önümüzdeki yılın daha güzel geçmesi… En azından herkes maskesiz bir şekilde rahat bir nefes almayı çok özledi…