Her yerde bir telaş var. Mağazalar vitrinlerini süsledi. Yılbaşına hazırlık olarak. Onlar da haklı alışveriş olursa dükkanlarda geçimlerini sağlayacak.

Ama insanlar da haklı ki geçim derdine düştüklerinden alışveriş gücümüz artık çoğunlukla marketler oldu. Eskisi gibi oturup sobanın üstünde kestane pişirmek, meyve yemek yılbaşı gecesini sıcacık evlerde mutlu aile tablolarıyla kutlamak ta geçmişte kaldı. Hatırlıyorum da çocukluğumda annem çok güzel bir sofra hazırlardı bize. Kardeşlerimle beraber geçerdik masanın başına annem babam sohbet ederek yemeğimizi yerdik. Daha sonra çekilirdik televizyonun başına. Tabi o zamanlar bu kadar kanal olmadığı gibi bu kadar çok program da yoktu. Sobadan gelen çıtır çıtır ateşin sesi bir yandan elimizde meyve ya da çerez tabaklarımız eğlence programlarını izlerdik. Çocuktuk hemen uykumuz gelirdi. Bazen uyurduk erkenden babamı da tembihlerdik yeni yıla girmeden uyandır diye. Tabi uyandırırlardı hoşumuza giderdi bizlerin de. Artık saat gece yarısını geçince herkesin dört gözle beklediği müthiş ses Zeki Müren televizyonda görünürdü. Annemle babam mest olarak dinlerken bizler de giymiş olduğu kıyafet hakkında konuşur dururduk. Bir de yılbaşı kar yağmadan olmazdı nedense. O gün hep kar yağardı çocukluğumda. Şimdilerde iklim bile değişti artık koca kış geçiyor da kar bile görmüyoruz. Birçok şey değişti. Eskiyi özler olduk. Bu yıl da salgından dolayı birçok şey değişti evlerimizdeyiz zaten. Yılbaşı kutlama hevesimiz bile kalmadı. Bir yılda değişen her şeye biraz daha değişiklik eklendi.